Ο Γεώργιος Ι. Αυλωνίτης, Καθηγητής, Αναπλ. Πρόεδρος Συμβουλίου Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Πρόεδρος Ελληνικής Ακαδημίας Μάρκετινγκ γράφει για την εικόνα των διευθυντικών στελεχών για την πρακτική της κατάρτισης και δημοσίευσης σε τακτική βάση απολογισμών.
Παρά την οικονομική κρίση που πλήττει εδώ και έξι χρόνια περίπου τη χώρα μας, η έννοια της ΕΚΕ παραμένει επίκαιρη και αναγκαία. Ο ρόλος της ΕΚΕ πρέπει τώρα περισσότερο από ποτέ να αναβαθμιστεί και να γίνει πιο καθοριστικός και αποτελεσματικός, προσφέροντας σημαντική βοήθεια στην κοινωνία που πλήττεται. Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι είναι μεγάλο λάθος να αντιμετωπίζεται η ΕΚΕ ως πολυτέλεια ή άσκηση δημόσιων σχέσεων. Αντίθετα, θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως αναπόσπαστο μέρος της επιχειρηματικής στρατηγικής, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη, στην κερδοφορία και στη βιωσιμότητα της επιχείρησης.
Στοιχεία ερευνών δείχνουν ότι οι επιχειρήσεις που εκπονούν συστηματικές δράσεις ΕΚΕ έχουν τις μικρότερες απώλειες από την κρίση. Αυτό σημαίνει ότι οι ίδιοι οι πολίτες αναγνωρίζουν και στηρίζουν τις επιχειρήσεις εκείνες που είναι κοινωνικά υπεύθυνες, κάτι που επίσης επιβεβαιώνεται από σχετικές έρευνες.
Λαμβάνοντας όμως υπόψη την πλειάδα των προγραμμάτων/δράσεων ΕΚΕ από τη μια πλευρά και γενικά την οικονομική στενότητα που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις/οργανισμοί από την άλλη, τίθεται ένα σημαντικό θέμα ως προς την επιλογή και την ιεράρχηση των προγραμμάτων/δράσεων ΕΚΕ που θα μπορούσε να υλοποιήσει μια επιχείρηση. Σ’ αυτό το πλαίσιο η Ελληνική Ακαδημία Μάρκετινγκ (ΕΛΑΜ) σε συνεργασία με το Εργαστήριο Επιχειρησιακής Περιβαλλοντικής Πολιτικής και Διαχείρισης του Τμήματος Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου και συγκεκριμένα με τον Επίκουρο Καθηγητή Κωστή Ευαγγελινό, διεξήγαγε έρευνα με σκοπό να καταγράψει, μεταξύ των άλλων, τις προτεραιότητες και τις αντιλήψεις των διευθυντικών στελεχών σχετικά με τις πρακτικές και τις δράσεις ΕΚΕ. Το δείγμα της έρευνας περιλάμβανε 300 στελέχη, από τα οποία ανταποκρίθηκαν τα 118 (ποσοστό ανταπόκρισης 40%). Η επαγγελματική ενασχόληση των στελεχών αυτών διαφέρει, καθώς στο δείγμα περιλαμβάνονται στελέχη εταιρικής επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων (34% του δείγματος), μάρκετινγκ (41%) και περιβάλλοντος, ασφάλειας και υγείας (25%).
Στην έρευνα ζητήθηκε από τα στελέχη αυτά να δηλώσουν πόσο σημαντικές θεωρούν 15 πρακτικές ΕΚΕ, χρησιμοποιώντας μια κλίμακα από -3, «εντελώς ασήμαντη», έως 3, «απαραίτητη». Η ιεράρχηση των πρακτικών αυτών από πλευράς σημαντικότητας, όπως δηλώθηκε από στελέχη του δείγματος, φαίνεται στον πίνακα 1.
Όπως δείχνει ο πίνακας 1, η «Ανάληψη καλών πρακτικών για την προάσπιση της υγείας και ασφάλειας στον εργασιακό χώρο», η «Ανάληψη καλών πρακτικών περιβαλλοντικής διαχείρισης» και η «Υπευθυνότητα για την ασφάλεια και ποιότητα παραγόμενων προϊόντων/υπηρεσιών και την προάσπιση της ικανοποίησης των καταναλωτών/πελατών με υπεύθυνες πρακτικές προώθησης προϊόντων και υπηρεσιών», θεωρούνται οι πιο σημαντικές πρακτικές, ενώ η «Συνεργασία- δικτύωση με άλλους επιχειρηματικούς οργανισμούς και μη-κερδοσκοπικές οργανώσεις (ΜΚΟ) για την προώθηση της κοινωνικής υπευθυνότητας στην επιχειρηματική κοινότητα» και οι «Φιλανθρωπικές δράσεις και προγράμματα χορηγιών» θεωρούνται οι λιγότερο σημαντικές πρακτικές.
Βέβαια, η σημαντικότητα των πρακτικών αυτών διαφέρει ανάλογα με την επαγγελματική ενασχόληση των στελεχών. Μάλιστα, μια σειρά στατιστικών αναλύσεων έδειξε ότι υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των τριών επαγγελματικών κατηγοριών που αντιπροσωπεύονται στο δείγμα, όσον αφορά τη σημαντικότητα έξι (6) πρακτικών. Συγκεκριμένα:
1. Η «Ανάληψη καλών πρακτικών περιβαλλοντικής διαχείρισης» θεωρείται πιο σημαντική, όπως θα αναμέναμε, από τα στελέχη περιβάλλοντος, ασφαλείας και υγείας και λιγότερο σημαντική από τα στελέχη μάρκετινγκ.
2. Η «Εφαρμογή αποτελεσματικών μηχανισμών εταιρικής διακυβέρνησης» θεωρείται πιο σημαντική από τα στελέχη εταιρικής επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων και λιγότερο σημαντική από τις άλλες δύο επαγγελματικές κατηγορίες.
3. Η «Προσφορά στην τοπική κοινωνία όπου δραστηριοποιείται ο οργανισμός με τη μορφή επενδύσεων και εθελοντικών δράσεων εργαζομένων της εταιρείας» θεωρείται πιο σημαντική από τα στελέχη εταιρικής επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων και λιγότερο σημαντική από τα στελέχη μάρκετινγκ.
4. Η «Προώθηση και παρακολούθηση της κοινωνικής και περιβαλλοντικής επίδοσης της εφοδιαστικής αλυσίδας», οι «Φιλανθρωπικές δράσεις και προγράμματα χορηγιών» και η «Κατάρτιση και δημοσίευση σε τακτική βάση απολογισμών ΕΚΕ» θεωρούνται περισσότερο σημαντικές για τα στελέχη εταιρικής επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων και μάρκετινγκ και λιγότερο για τα στελέχη περιβάλλοντος, ασφάλειας και υγείας.
Είναι εμφανές, λοιπόν, ότι οι επιχειρήσεις/οργανισμοί θα πρέπει: i) να θέτουν προτεραιότητες ως προς τις πρακτικές/δράσεις ΕΚΕ που θα αναλαμβάνουν να υλοποιήσουν και ii) να οργανώνουν τακτικές συναντήσεις των στελεχών τους από τις διάφορες λειτουργίες σχετικά με θέματα ΕΚΕ, προκειμένου να επιτευχθεί σταδιακά συγκερασμός απόψεων και αντιλήψεων σχετικά με τη στρατηγική ατζέντα ΕΚΕ της επιχείρησης/οργανισμού.
Πρώτη δημοσίευση στην ετήσια ειδική έκδοση CSR Reports 2014.
Μπορείτε να βρείτε διαδικτυακά την έκδοση εδώ
